بررسی و اندازه‌گیری وضعیت سرمایه فکری در دانشگاه‌ها و مؤسسات آموزش عالی (مطالعه موردی: مجتمع‌های آموزشی دانشگاه یزد)

از دیدگاه استراتژیک، «سرمایه فکری» یکی از محرک‌های اصلی رشد و توسعه سازمان‌ها است. این دارایی‌های نامشهود به منظور خلق دانش و ارتقای عملکرد مراکز آموزش عالی مورد استفاده قرار می‌گیرند و موفقیت این مراکز به وضعیت سرمایه فکری آنها بستگی دارد. با تمرکز بر دانشگاه‌های دولتی، مدیریت سرمایه فکری و مدیریت دانش بیش از پیش مورد توجه صاحب‌نظران و اندیشمندان را به خود مشغول کرده است. رؤسا و مسئولین دانشگاه‌های دولتی، می‌بایست نقش سرمایه فکری را در شکوفایی و نوآوری آموزشی و تحقیقاتی تقویت نمایند. لذا در این مطالعه به بررسی و اندازه‌گیری سرمایه فکری پرداخته شده است. یافته‌های پژوهش، نشان می‌دهد که بین سرمایه فکری در مجتمع‌های مورد اشاره، تفاوت معنی‌داری وجود دارد و بیانگر آن است که مجتمع علوم انسانی در تمامی ابعاد به غیر از بُعد سرمایه انسانی، وضعیتی پایین‌تر از میانگین را دارد. از سوی دیگر، مجتمع فنی مهندسی، تنها در بعد سرمایه رابطه‌ای، وضعیت مناسبی داشته و در سایر ابعاد، نمره‌ای پایین‌تر از میانگین کسب نموده است. هم‌چنین نتایج حاصل از رتبه‌بندی مؤلفه‌های سرمایه فکری مبین آن است که مؤلفه مهارت‌های آموزشی از بالاترین اهمیت برخوردار است.